top of page
ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ ΠΑΡΑΓΩΓΕΣ
ΟΙ ΠΕΡΙΠΑΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ
(LES MARCHEURS DE LA PLUIE / RAIN MARCHERS)
2011-2012
«Οι Περιπατητές της Βροχής» είναι ένα θέαμα όπου στοιχεία σωματικού θεάτρου και σύγχρονου χορού συνδυάζονται προκειμένου να συνθέσουν μια περφόρμανς στηριζομένη στις έννοιες του πλασματικού σώματος και της art brute.
Σε έναν σκοτεινό και υγρό χώρο, φωτεινά μοναχικά όντα περιπλανώνται τυλιγμένα σε σελοφανικούς μανδύες. Στον περίπλου τους κινούνται, ελίσσονται, σταματούν, ανακαλύπτουν και ανακαλύπτονται, σπάνια όμως αποχωρίζονται την διάφανη φωλιά τους.
Η επικοινωνία με τους όμοιούς τους πρόσκαιρη, μέχρι την τελική τους ένωση και επανεκκίνηση της πορείας τους προς άλλα μέρη.
Διεθνές Φεστιβάλ Θεάτρου Δρόμου Αθήνας (2012) και Nuit Blanche του Μόντρεαλ (2012). Η πρώτη εκτέλεση της παράστασης ήταν στο Φεστιβάλ Δρόμου της Βυρηττού (2005) και στη Δράση κατά της πείνας (Action contre la Faim) (2007, Παρίσι).
IAM4MIME
(Interactive Mapping for Mime)
To "IAM4MIME" (Διαδραστική χαρτογράφηση για τη μιμική τέχνη) είναι μια υβριδική performance μιμικής τέχνης και ψηφιακών τεχνών κατά την διάρκεια της οποίας χρησιμοποιείται ένα παραβάν ως μια διαδραστική οθόνη προβολής. Πίσω από αυτή την κινητή δομή, ο καλλιτέχνης μίμος αλληλεπιδρά με το πραγματικό και το εικονικό αντικείμενό σε μια διπλή διάδραση.
Η παράσταση βυθίζει τον θεατή σε έναν εικονικό κόσμο και δημιουργεί μια τέλεια σύγχυση στο μυαλό του: τι είναι πραγματικό και τι δεν είναι;
ΒΡΑΒΕΙΑ : Βραβείο Special Arte-tv.com στο Concours International 3D3, και βραβείο SIGGRAPH στο Concours Multimedia SACD (Société des Auteurs et Compositeurs Dramatiques)- 2010.
ΚΛΑΙΟΥΣΕΣ (PLEUREUSES)
2009-2010
Οι «Κλαίουσες» (Pleureuses), είναι μια τριμερής σωματική performance με μινιμαλιστική διάθεση, εμπνευσμένη από το παράδοξο του ηθοποιού, για το οποίο ομιλεί ο Diderot στο ομώνυμο κείμενό του.
Άραγε, μπορούμε να πιέσουμε τον ηθοποιό να κλάψει, να γελάσει, να είναι ερωτευμένος κλπ.; Η εμπειρία μας λέει ‘ναι’, τουλάχιστον εξωτερικά, το οποίο σύμφωνα με τον Diderot αποτελεί και την μεγάλη τέχνη του ηθοποιού.
Τι θα έκανε λοιπόν μια ‘αρχάρια’ Κλαίουσα που δεν καταφέρνει τελικά να κλάψει;
Αυτός είναι και ο κύριος άξονας της performance: η ιδέα της μη-δυνατότητας παραγωγής κλάματος με φυσιολογικά μέσα.
Τα πρόσωπα που δημιουργούμε θα καταφύγουν στην απεικόνιση της οδύνης και της απελπισίας τους με τεχνητά μέσα και φτηνά και ανακυκλώσιμα υλικά που θα μπορούσε να προσεγγίσει ο καθένας (πλαστικά, χάρτινα δάκρυα κλπ).
Η performance χωρίζεται σε τρία αυτόνομα μέρη :
α) «Σχέδιο εν κινήσει», β) «Κλαίουσες ή δάκρυα από σελοφάν», γ) Liebestraum (Όνειρο Αγάπης).
Festival de Mimos - Perigueux, “Nuit Blanche”- Musée du Centre de la Vieille Charité, Marseille, Festival de Trop-Paris, 1ο Διεθνές Φεστιβάλ Θεάτρου Δρόμου Αθήνας.
bottom of page